And then it really begins...

Vandaag gaat ons roadtrip avontuur echt beginnen. Eerst onze spullen inpakken, daarna ontbijten en boodschappen doen en dan opweg. Ik hoor Peggy in de keuken dus we besluiten nog snel even naar haar toe te gaan en onze stroopwafels te geven. We hebben nog een tijdje gekletst, maar toen was het voor haar tijd om naar haar vrijwilligerswerk te gaan. Dit keer vloog ze ons echt om de hals, ze vond ons een super leuk stel en vond het leuk ons ontmoet te hebben. En dat was geheel wederzijds.

Na weer een heerlijk ontbijtje gemaakt door Peggy zijn we naar de supermarkt gegaan. Je kijkt daar echt je ogen uit. We hebben alles gekocht voor op reis, coolbox, paar liter ijs, brood, beleg en 35 liter water. Ja wij gaan graag goed voorbereid op reis ;-)

Nu snel de koffers in de auto en nog even de auto voltanken. Want ook die willen we graag vol houden, ook al is hij maar een kwart leeg. Je weet nooit wat er gebeurd. En daar gingen we op weg, LA uit richting Joshua tree park. Er was nog heel lang veel verkeer op de weg. LA is echt mega groot. Langzaam aan werd het rustiger op de weg en zagen we Palm springs op het bordje staan. Ja, laten we daar ook even doorheen rijden. Hm we zullen wel niet het goeie stukje van Palm springs hebben gevonden, maar we vonden er niks aan en zijn snel doorgereden.

Langzaam aan zagen we het bord van Joshua tree park opdoemen. Alleen zagen we geen hokje of zoiets waar we moesten betalen voor het park. Nou ja dan maar doorrijden. We vonden het park nog niet zo heel erg interessant. Maar opeens dook er een mannetje op voor ons met een stopbord in de hand. Hij stond daar de hele dag in de brandende zon om auto's aan te houden. We mochten nog niet doorrijden omdat het een nieuw stuk weg was en alleen onder begeleiding over de weg mochten rijden. We moesten dus 30 minuten in de brandende zon wachten tot we door mochten rijden. Dan maar gebruik maken van de tijd en de lege weg voor een paar leuke foto's.  

En toen mochten we doorrijden. En langzaam aan begon het landschap van het park ook te veranderen. Dan waren er bergen met allemaal losse stenen, dan opeens heel veel zeer giftige cactussen en dan weer Yucca bomen. Overal waren parkeerplaatsen met informatie waar je rond kon kijken. Oke toch wel een mooi park uiteindelijk.
En helemaal mooi, aan het einde van het park was wel een hokje waar je moest betalen voor het park, maar deze was dicht...in the pocket dat geld hihi

En toen op zoek naar ons hotel in Twentynine Palms, nog even de weg gevraagd en daar was hij dan. Een typisch Amerikaans road hotel, alles zag er prima uit en ontbijt was ook nog eens inbegrepen.
Maar we moesten eerst nog avondeten. Pat had een tentje gevonden waar je gezond kon eten. Alleen na een tijdje te hebben gelopen richting het tentje was de afstand toch iets te groot en het begon al laat te worden. Dus zijn we naar The Rib Co. gegaan voor een stukje vis en ribs met broccoli en cowlsla. De bbq stond buiten voor de deur en daar werden de ribs etc op gegooid.

Uiteindelijk lopen we onder het licht van de maan en sterren terug naar het hotel, eigenlijk best gevaarlijk want voetpaden afmaken kennen ze niet ... Allemaal half afgemaakt, ook staat er in de plaatsjes best veel leeg, half afgebladerde gebouwen of ineens een stuk land (asfalt waar ooit iets stond)

Aangekomen bij het hotel besluiten we het zwembad even op te zoeken en hebben we lekker even, voor het naar bed gaan, de voetjes laten weken.