Nattigheid!!

Een nieuwe dag is aangebroken, we gaan maar eens het onbijtzaaltje opzoeken, het is iedere ochtend toch weer een verassing wat je krijgt. Het ontbijt was deze keer okay, niet meer dan dat, dat gebeurd ook wel eens.

We gaan terug naar de MEGA shoppingmall, onze schoenen hebben een aardige klap gehad van al het reizen en 1 paar van Patrick kan zo de vuilnis in, dus we gaan even naar schoenen kijken.
Maar als je niet kunt kiezen uit de schoenen dan wordt het niet 1 paar maar 2 paar nieuwe schoenen! ;-)

We moesten ook nog tandpasta hebben want die vliegt er doorheen hier. En omdat we toch in de drogist waren dacht ik, kan ik ook wel even naar lippenbalsem kijken, want die was ik vergeten uit de koffer te halen. Gewone kon ik niet vinden, wel bij de make-up met een kleurtje, ook prima. Betalen en buiten opdoen, zóóó net z'n felle kleur, het had wel lippenstift kunnen zijn, Pat vond het zo grappig dat hij het zelfs nog heeft gefilmd.

We hadden gelezen over de 17 mile drive met wat wisselvallige reviews. We besluiten het toch te doen, het bleek een goede keuze. Tot onze verbazing was dit in een National Park, wat betekend dat je entree geld moet betalen. De rit zelf was adembenemend, met mooie vergezichten, stranden, rotspartijen, zeeleeuwen, zeehonden, pelikanen en golfbanen, hier ligt namelijk het duurste golfterrein van de wereld, we dachten zelfs dat we Tiger Woods zagen op het eind.

Tussen de middag hebben er nog even lekker gepicknickt aan een mooi strandje met uitzicht op pelikanen die hun jongen vissen aan het leren waren. Dit was ook nog op de 17 mile drive.
Daarna zijn we nog een stukje highway 1 opgegaan. We moesten wel weer terug rijden, want we verbleven in Carmel wat aan Monterey zit. Dit komt omdat er aan highway 1 voor een stuk geen plaatsjes zitten waar je een hotel kunt nemen. Dus hebben we besloten om het zo te doen.

En de weg die we hebben gereden was weer net zo prachtig als dat we al hadden gezien. Na ongeveer een half uurtje rijden zijn we gestopt bij een strandje om daar even naartoe te gaan. Wat je vanaf de weg nog niet kon zien is dat de golven er monsterlijk waren. Hier mocht je ook niet zwemmen of surfen. Veel te gevaarlijk.
Maar wel prachtig om te zien en om te horen. Alleen aan het geluid van de golven kun je al horen hoe krachtig ze zijn. De natuur blijft je gewoon verbazen.

We wilden nog een stukje langs het water lopen. Niet met de voetjes in het water, die ijs koud is trouwens, maar op een stuk waar het water nog niet komt. Pat is aan het filmen en ik proberen de golven op de foto te krijgen. Maar daar komt opeens een golf aan, shit we moeten weg lopen anders worden we nat. 
Ja nat ben ik wel geworden, ik wilde weg lopen en ik viel met als gevolg dat ik kletternat ben geworden. Gelukkig heb ik mijn camera op één of andere manier wel droog weten te houden. We kunnen er nu wel om lachen maar op dat moment stond ik toch wel een beetje te trillen op m'n benen. Of ik had het gewoon koud door de natte kleren! ;-)
Helaas is er geen foto materiaal van dit gebeuren, maar er staat wel wat op film!! Haha

Na dit avontuur zijn we weer terug gereden naar Carmel om ons verblijf op te zoeken. Het was een huisje in een soort vakantieparkje, Heel schattig. We hadden een huisje met een bed, woonkamertje met open haard en badkamer. Zag er prima uit.
Toen we richting ons verblijf reden kwamen we al een restaurant tegen. Daar zijn we naartoe gegaan, Rio Grill. Een leuk tentje waar het druk was. Hier hebben we lekker uitgebreid gegeten om ons jubileum van 16 maanden te vieren...