File American

Vandaag hebben we ons laatste dagje in Washington en gaat onze road trip beginnen.
Maar eerst moet de auto opgehaald worden. We hebben al wel vast uitgechecked en de koffers achter gelaten in het hotel. Maar niet voordat we eerst nog een rol toiletpapier hebben mee gejat voor in de auto, want Pat moet wel overal kunnen poepen ;-)

Als twee kruipele sjaakies zijn we op weg gegaan naar het station waar we de auto op konden halen.
Nou er kwamen nog flink wat extra kosten bij, voor het afleveren van de auto in een andere plaats en voor een tweede bestuurder, die niet bepaald duidelijk aangegeven waren op de voucher voor de auto. Tja het moet maar, we hebben de auto toch nodig.
En daarna mochten we de auto uitzoeken. Shit ze hebben geen ford fusion. We konden ook kiezen voor een station, waar de koffers niet achterin pasten of een Dodge die gigantisch veel benzine zuipt. Nee dank je, dan nemen we wel een iets kleinere auto, de ford focus sedan uit 2015. Lekker vertrouwd, alleen wel wat kleiner.
En natuurlijk daarna eerst naar onze favoriete winkel, de Walmart, om in te slaan. Onze gekochte koelbox is weer gevuld, Pat heeft z'n fijne shirtjes weer en mijn knietje is nu voorzien van een brace.

Vervolgens weer terug naar het hotel om de koffers in de auto te laden. Ze passen erin maar het houdt niet over. Daarna zijn we doorgereden naar Arlington cemetery, waar 400.000 veteranen zijn begraven.
Echt een prachtige en indrukwekkende begraafplaats waar ook J.F. Kennedy begraven ligt. Met veel groen, bomen en heuvels. Bij de tombe voor de soldaten zonder naam stond nog een militair de wacht te houden in de brandende zon, arme kerel.
Toen wij er waren was er nog een begrafenis bezig. We hebben maar heel even gekeken maar ook dat zag er indrukwekkend uit met paarden en militairen.
Vervolgens zijn we de weg maar eens op gegaan om richting ons eerst volgende verblijf, Richmond te rijden.
Na 1,5 uur en 40 km in de file te hebben gestaan konden we eindelijk fatsoenlijk doorrijden.

Van z'n lange file krijg je natuurlijk honger. Dus hebben we maar een food exit genomen zoals dat zo mooi aangegeven staat langs de weg. Eerst dachten we even dat we verkeert reden, want we reden bijna tegen een groot pretpark op, maar Denny's was er ook. En daar hebben we maar even wat gegeten. Helaas was onze bestelde chocolade met pindakaas milkshake niet lekker en hebben we terug moeten sturen. Al stond de serveerster wel een beetje raar te kijken dat we een lauwe en dunne milkshake niet op wilden drinken...
Na het eten moesten we nog een klein stukje rijden en waren we aangekomen bij ons hotel in Richmond. We kregen wel een mini schrikje nadat de balie medewerkster onze reservering eerst niet kon vinden. Nee he dachten we, daar gaan we weer! Maar gelukkig liggen we nu op ons bedje en kunnen we zo lekker slapen!