Walk back in time

Vandaag begint ons dagje met een ritje naar Colonial Williamsburg, een dorpje nog geheel in de 18de eeuw. Maar eerst moet er een beetje brandstof in het lijf natuurlijk. Bij het ontbijt was een man die in het hotel werkte en nadat hij hoorde dat we uit Europa kwamen wilde hij ons foto's van stenen laten zien die eeuwen geleden gesculptuurd waren door Europeanen. Het zouden olifanten en walvissen zijn, het enige wat wij zagen waren grote stukken rots... Maar we moesten natuurlijk wel een kaartje meenemen met z'n website erop waar je de foto's kunt kopen ;-)

Na voor de tweede keer in twee dagen in de file te hebben gestaan, het verbaast ons hoe ontzettend druk het hier op de weg is, zijn we aangekomen in Colonial Williamsburg. Een toeristisch plaatsje waar ze een flink slaatje uit proberen te slaan. Je kunt het dorpje wel zo in maar als je een huis of tuin in wilt moet je 41 dollar per persoon betalen. Wij zijn gewoon het dorpje in gegaan.

Het is allemaal heel mooi opgezet, het dorpje zelf is rond 1920 opgezet en sommige woningen hebben nog originele delen, maar het grootste gedeelte is nagebouwd. Overal lopen mensen met klederdracht uit de 18de eeuw en rijden ze met paard en wagen of doen spelletjes uit die tijd. Ondanks dat het ontzettend warm en heel erg benauwd was, is het een leuke tijdsbesteding geweest.

Vervolgens zijn we eigenlijk weer richting Washington terug gereden naar Front Royal, een plaatjes aan het begin van de skyline drive, een route door de bergen van National Park Shenandoah. Een ritje van 3,5 uur rijden. Onderweg begon het al een beetje te druppelen en voor ons begonnen al auto's te remmen en toen begon het toch te regenen, niet normaal! Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Het was midden op de dag en je zag geen hand voor ogen. Pat moest echt goed met mij meekijken en opletten om heel langzaam door te rijden. Je weer natuurlijk niet wat het andere verkeer doet maar gelukkig gaan die ook langzaam rijden. Behalve dan natuurlijk die idiote vrachtwagens niet. En het verbaast me dat de mensen de verlichting van de auto niet aan doen. Nu maar hopen dat we niet meer van zulke buien krijgen. Front Royal is tevens een authentiek stadje, we zijn er even doorheen gelopen op zoek naar een restaurant. Een echt ons kent ons plaatsje. Morgen moeten we weer vroeg op om op tijd bij het bezoekerscentrum te zijn voor informatie over het National park, dus een kort avondje voor ons en op tijd naar bedje.