Zwaaien maar...

Na een lekker ontbijtje hebben we onze navigatie ingesteld op een parkeergarage in Charleston. De stad staat bekend om zijn historische binnenstad, slavernij en sinds kort helaas om een schietpartij in een kerk met 9 doden.
Gelukkig hebben we van dit laatste helemaal niks meegekregen.

Nadat we een plekje voor de auto hebben gevonden beginnen we aan een hete wandeltocht door het historische gedeelte van de stad langs allemaal prachtige gebouwen, kerken en huizen van bekende gouverneurs uit het verleden. Je kunt zien dat de huizen goed onderhouden worden om de historische kern in leven te houden.
Wat ons al snel opvalt is dat bijna alle huizen in plaats van een lamp een lantaren met fakkel hebben als huisverlichting. Dit geeft het meteen een "oud" sfeertje. En zal vast ook heel mooi zijn in de avond.

Na een tijdje te hebben gelopen komen we bij het water, een inham van de Atlantische oceaan wel te verstaan. Hier spotten we al snel dolfijnen, die met een hele school bijna langs de kust zwemmen.
En iets verder op zijn twee fonteinen waar je mag afkoelen. Je mag alleen niet niezen, snuiten of als je je ziek voelt niet in het water. Vele kinderen en soms ouders zijn hier verkoeling aan het zoeken.
Wat zoeken om te eten is altijd een beetje lastig, maar deze keer vinden we al snel een tentje om wat te eten. Midden in het restaurant zit een brouwerij waar ze hun eigen bier brouwen. Pat moet natuurlijk wel even een biertje proberen, het was net Guinness zei hij, hij vroeg om een donker biertje haha.

Na nog een tijd door de stad te hebben gelopen begint de lucht er aardig dreigend uit te zien. We besluiten er een einde aan te brouwen en terug te gaan naar de auto en richting Beaufort te rijden.
Onderweg kunnen we zien dat het flink heeft geregend, zo dat hebben we lekker gemist.

Volgens onze navigatie doen we er ongeveer 1,5 uur over naar ons hotel. Na ongeveer een 1 uur rijden kijkt Pat op de navigatie op zijn telefoon hoe de rest van de weg gaat lopen. 
Hej zegt hij, we kunnen zo zwaaien naar ons hotel aan de andere kant van de weg, want we rijden er zo langs heen, maar dan moeten we nog 20 km (terug)rijden om bij het hotel te komen...vervolgens stilte...
Ik kijk hem aan... Euh als we er naar kunnen zwaaien dan kunnen we toch ook gewoon afslaan naar het hotel??? We lachen ons kapot, Patrick was een beetje dullig!!

Na 20 km sneller op onze bestemming te zijn, konden we nog even rustig aan doen om vervolgens naar de drive-in bioscoop te gaan. Het was vanaf het hotel 20 minuten rijden. Bij aankomst werden we geholpen door een wat oudere vrouw die meteen helemaal enthousiast werd toen ze hoorde dat we uit Nederland kwamen. In 2006 waren er voor het laatst mensen uit Nederland geweest.
De kaartjes kosten 7 dollar en dan kun je naar 2 films die achter elkaar gedraaid worden. De vrouw vroeg in een Arnold Schwarzenegger stem of we ook naar Terminator 4 gingen...hahaha

Nadat we de auto op de juiste plek hadden geparkeerd, dit doen ze heel slim trouwens, je moet de neus van de auto op een heuveltje zetten zodat je geen last hebt van de auto's voor je, zijn we naar het tentje gegaan waar je drinken en popcorn kunt kopen. Daar kwam net de eigenaar aan met eenpaar nieuwe films. We kwamen met hem aan de klets en hij vertelde dat de familie nu 12 jaar deze drive-in beheerde en dat de drive-in in totaal nu 50 jaar bestond.
Hij werd nog enthousiaster toen hij hoorde dat we nog nooit naar een drive-in waren geweest. En we mochten nu ook in de projectieruimte kijken. Waar hij net nieuwe digitale projectors had neergezet welke in België worden gemaakt. Ook kwam hij nog met een poster aanzetten van Terminator 4 als aandenken.
We hebben echt een fantastische avond gehad met onze eerste en misschien wel enige drive-in ervaring.